تصور کنیم اگر او ایران بود

حتما در خبرها خواندید یا شنیدید که هاروی واینستین، تهیه کننده سرشناس هالیوود شاید بعد نزدیک به 30 سال تجاوز به بازیگران و مدل‌های زن جوان و تازه‌کار رسوا شده است. برای من خیلی تکان‌دهنده و ناراحت‌کننده بود روبه‌رو شدن با این واقعیت که حتی در جایی مثل آمریکا و حتی هنگامی که قربانیان زنان قدرتمند و مشهوری شده‌اند هنوز هم تجاوزها اغلب گزارش نمی‌شوند.

نه، قرار نیست نتیجه بگیرم که ما هم دقیقا همان جایی ایستادیم که کشوری مثل آمریکا بعد تلاش برای فرهنگ‌سازی و حمایت از قربانیان تجاوز جنسی ایستاده است. ما هنوز هم تعریف مشخصی از تجاوز جنسی نداریم. ما انواع تجاوز جنسی را نمی‌شناسیم. فکر می‌کنیم لابد واینستین همه‌ی این بازیگران و مدل‌های جوان را به زور خوابانده و فرو کرده و نمی‌دانیم که استفاده از موقعیت اجتماعی و شغلی و وعده و پیشنهاد پاداش و ترفیع در قبال نوعی عمل جنسی یا تهدید به اخراج و تنزل رتبه و حتی متلک‌های خیابانی و شوخی‌های جنسی که باعث معذب شدن فرد مقابل بشود هم در دسته انواع تجاوز جنسی قرار می‌گیرد.

واکنش به ادعای صدف طاهریان را با واکنش به شکایات این بازیگران هالیوود در آمریکا مقایسه کنید. واینستین تنهاست. همه از او بیزارند. حتی برادرش او را یک فاسد وهرزه خوانده. کلینتون اعلام کرده که کمک‌های مالی که واینستین در جریان انتخابات به دموکرات‌ها کرده را به او بازمی گرداند. این عاقبت یک متهم به تجاوز در آمریکاست. آن هم تجاوز به مدل هایی که به حداقل پوشش اکتفا می‌کنند و بازیگرانی که در س/ک.سی‌تر به نظر رسیدن با هم رقابت می‌کنند.

 حالا ما این جا هنوز باید در عقول عادت کرده به سرزنش قربانی و توجیه تجاوز جا بیندازیم که عزیزان تجاوز یعنی واداشتن یک نفر به زور و تحت فشار به نوعی عمل جنسی. اینکه یک عملی تجاوز محسوب بشود یا نه هیچ بستگی به قربانی ندارد. هیچ وقت نمی‌پرسند که قربانی چه شخصیت و سبک زندگی داشته و چه نوع لباسی می پوشیده و با چند نفر قبلا رابطه داشته تا تشخیص بدهند که آیا قربانی مجاز به شکایت هست یا نه! همه صدف طاهریان‌ها باید در محل کار امنیت داشته باشند و به چشم یک ابژه جنسی دیده نشوند و این هیچ ربطی به این ندارد که در ایران یا خارج از ایران با چند نفر به میل خود رابطه داشته اند. اگر زنی در یک اتاق با 10 مرد باشد و با 9 نفر از آن‌‌ها به میل خود س//ک/س داشته باشد، موظف نمی‌شود که با نفر دهمی هم بخوابد! مسئله اختیار و اجبار در این عمل است.