مصاحبه ی رشیدپور با سحر قریشی برای طنزپردازها موضوعی برای طنزپردازی دست و پا کرده و یک عده ی همیشه متاسف هم بهانه ای برای تاسف برای سینمای کشور پیدا کردند.
به نظر من هر سینمایی ازین بازیگرهای درجه چندم داره و این که این آدم معلومات عمومی پایینی داره هم اصلا جای تعجب نیست. همیشه هم تو فیلم ها و سریال هایی بازی کرده که در حد و اندازه ی خودش بودند. به خاطر همچین بازیگرهایی نمیشه برای کل سینمای کشور متاسف شد.
علاوه بر این من به شخصه نمی تونم به حرف های این آدم و طنزهایی که دربارش نوشته شده بخندم. بهش انتقاد شده که بزرگ ترین شخصیت های حرفه و تخصص خودش را هم نمیشناسه، ولی خب مگه من خودم با شخصیت های برجسته تخصص خودم آشنام و بنیادی ترین اندیشه های رشته و شغلم را میشناسم؟ واقعیت اینه که من از تقریبا دو سال پیش که کلاس هام را با مرشد شروع کردم هر روز بیش تر فهمیدم چقدر بی سوادم. تلخ تر از اون این که فهمیدم چقدر اساتیدمون از مهم ترین نظریه ها و روش ها و اندیشه های رشته ای که تدریسش می کنند و دربارش می نویسند بی خبرند. نمی تونین تصور کنین چقدر کتاب تو کتابخونه ام دارم که زمانی نویسنده هاشون را متخصص می دونستم اما حالا واسم تبدیل به آینه ی دق شدن و حسرت پولی را می خورم که بابت خریدنشون دادم. چون فهمیدم چقدر سطحی نوشته شدند و می تونم قسم بخورم صاحبان این آثار متن اصلی حتی یک کتاب کلاسیک مرتبط با رشته اشون را کامل نخوندند.
به نظر من سحر قریشی همون جاییه در سینمای ایران که باید باشه. همون احترامی را داره که باید داشته باشه و همون نوع طرفدارانی که لایقشه. اما اساتید و روشنفکران و اهل قلم و فارغ التحصیلان دانشگاه هامون چه طور؟ شمایی که بهش خندیدی چه طور؟
