گویا همون موقع که خبر خودسوزی «دختر آبی» داغ بود، مثل همه موارد مشابه دیگه صدا و سیما اجیر شد که با جلو انداختن مردم، برای کارها و تصمیمات یک جریان فکری مشروعیت جفت‌و جور کنه. گزارشگر با دوربین و میکروفون فرستادند بین به اصطلاح مردم تا از زنان بپرسند: ورود به ورزشگاه برای شما اولویته؟ همه هم جواب دادند نه! اما نپرسیدند پس اولویت از نظر شما چیه.
حالا برای شما چی؟ ورزشگاه رفتن زنان اولویته؟
اگه از من می‌پرسیدند می‌گفتم بله! قطعا لگدمال کردن جریان فکری که زنان را اون قدر عاقل و بالغ نمی‌دونه (لااقل به اندازه‌ی مردان همین مملکت) تا خودشون برای این که کجا برن و کجا نرن و چی بشنون و چی نشنون تصمیم بگیرند و معتقده زنان نیاز به قیم دارند که صلاحشون را تشخیص بده و به جاشون فکر کنه و تصمیم بگیره، از مهم‌ترین اولویت‌هاست. البته که ریدن به طرز فکری که میگه زنان باید اون جوری باشند که ما میگیم، فحش ندن و فحش نشنون و مرواریدی در صدف و این شعر و ورا از اوجب واجباته. آخر هم می پرسیدم حالا اگه ما ورزشگاه رفتن را از فهرست اولویت‌هامون خط بزنیم یعنی کسی مثلا به آمار بالای خودسوزی زنان تو بعضی استان‌ها رسیدگی میکنه؟ به فروش دختران برای ازدواج و سواستفاده‌ی جنسی چطور؟ حق طلاق و ... چی؟ نه قطعا نه. چون پشت این مصیبت ها هم همون طرزفکریه که میگه من برات تصمیم می‌گیرم.
جالبه که محیط ورزشگاه برای پسربچه‌ها مناسبه اما برای زن‌ها نه.
والا ما یک بار رفتیم سینمای خوابگاه برای دیدن بازی ایران تو جام جهانی، غلظت فحش‌هایی که اون جا از بعضی دخترهای دانشجو شنیدیم هیچ جا دیگه نشنیدیم. ... بله! اینام مادر میشن. زنان معتاد و کارتن خواب هم مادر میشن. بچه‌هاشون هم اغلب معتاد و تن‌فروش و بزهکار میشن. فرصت کردید به این‌هام فکر کنید.
به این قماشِ «من برات تصمیم می‌گیرم» نمیشه گفت خب خیابان و دانشگاه و محل کار و حتی شبکه‌های مجازی هم امن نیست و مدام بهت توهین‌های جنسی میشه یا حرف‌های رکیک معذبت میکنه، چون اون‌جا هم میگن تقصیر خودته که به زور وارد محیط‌های مردانه شدی!
